تفکر جامع نگر، یعنی اینکه تمام جوانب کارو بسنجیم. از زاویه های مختلف به مسئله نگاه کنیم.

خوبی ها و بدی ها (نقاط قوت و ضعف) رو در کنار هم ببینیم.

 

مثلاً برای انتخاب دوست ، صرفاً به ویژگی های ظاهریش یا حرف هایی که میزنه اکتفا نکنیم

رفتارشو در عمل بسنجیم؛

وقتی از من ناراحته / عصبانیه / نظرش مخالف منه / .... چطوری بروزش میده؟

آیا ادعاهایی که میکرد میتونه عملی کنه؟

یا برای پایانِ یک رابطه؛

سطحی نگر نباشیم و عجولانه قضاوت نکنیم. صرفاً به خاطر چند تا صفت بد که داره  بیخیالِ تمامِ خوبی هاش نشیم!!

به بدی های خودمون هم فکر کنیم... به اینکه اونم مثل ما نیاز به فرصتِ جبران داره....