بسم الله الرحمن الرحیم.رب اشرح لی صدری و یسر لی امری.واحلل عقده من لسانی یفقهو قولی

در تلویزیون(که فراگیر ترین وسیله ی ارتباطیه) فیلم هایی پخش کنین که بوی یأس و ناامیدی می ده.

1- از طریق فیلم ها، افسردگی رو رواج بدید.

نشون بدید یکی تنها نشسته گوشه ی تاکسی، دم پنجره، بیرونُ نگاه می کنه، ماتش برده انگار مرده.

خیلی غمگینه و دیگران نازشُ می کشن؛ اگه خودی نشون بده همه باهاش رقابت می کنن و زمینش می زنن.

یه بچه که این فیلمُ می بینه تصمیم می گیره همیشه افسرده و نالان باشه تا بتونه جلب توجه کنه، پادشاهی کنه و همه گوش به فرمانش باشن.

2- نشون بدید هرکی که یه چیزی حالیشه (مثلاً دکتره یا شاعره …) به عوام اهانت می کنه و بهشون پرخاش می کنه.

ملت اینطوری یاد می گیرن برای اینکه خودی نشون بِدَن باید متکبر و از خودراضی باشن و از همه ایراد بگیرن.

3- به قصدِ ترویجِ تواضع و فروتنی، توسری خوردن رو یادشون بدید.

4- به قصد خندوندن آدما، رذیلت های اخلاقی رو براشون عادی جلوه بدید تا قُبحش ریخته بشه.

مثلاً نشون بدید زنِ همش سرکوفت می زنه به شوهرش، هر چی می گه برعکسش عمل می کنه.

اگر هم اطاعت می کنه از تَرسه، نه از محبت و احترامی که برای شوهرش قائلِ.

مردِ ضعیف و بی اقتدارِ.

توی جمع از هم انتقاد می کنن. اسرار و سوتی های عزیزاشونُ پیش دیگران تعریف می کنن.

خواهر برادر همدیگرو مسخره می کنن.

5- براشون اینطور جا بندازید که ازدواج کردن در سنین 18 تا 28 سالگی و تشکیل خونواده دادن خیلی بی کلاسیه!

همه باید از هم تقلید کنن تا آدمای با کلاسی بشن! سبک پوششت باید مورد تأیید رفیقات باشه هرچند خودت نپسندی.

یه لحظه با افکار ناب خودت زندگی نکن و مستقل تصمیم نگیر؛ رضایت مردم مهمه!!

جَوونی تو با پراکندگی هدر بده، انرژی و فکرتُ هدر بده، هیچ افتخاری برای خودت و کشورت نیافرین.

پیر و چپر چلاق که شدی یه پرستار می گیری به نام همسر، که حال و حوصله ی تو رو نداره؛

چروکیده ای و غرق در افکار و خاطراتت، چهره های متنوع زیادی تو حافظهَ ت هست

که نمی ذاره همسرت به چشمت قشنگ بیاد. اونم تو دنیای خودشه و ظاهراً در کنارتِ

6-  بهشون بگید برای تقویت تمرکز، همزمان به چند موضوع فکر کنید و همزمان تصمیم گیری کنید

تا فکرشون پریشون بشه و همه چیُ الکی واسه خودشون سخت کنن.

7- یه آدم عقبمونده ی اجتماعی رو به تصویر بکشید اون بشه الگوی صداقت و پاکی؛ بعد همه سوارش بشن.

برای خوب جلوه دادن فقط بچسبید به ظاهر؛ هیچ کاری به حسّی که به بیننده منتقل می کنه نداشته باشید.

 8- خلاصه اینکه تا می تونید آدمُ از فطرتش (ورژن اصلیش) دور کنین تا مضطرب بشه، حال نداشته باشه GNP¹ کشورشُ بالا ببره.

در کل فیلم هایی بسازید که وقتُ هدر می دن.

در پایان حرفام یه راه حل میدم واسه اینکه فیلم هامون رو از حالت در پیت بودن نجات بدیم:

توی فیلم ها به اندازه ی کافی بدبختی ها و از جمله ی اون ها اعتیادُ به مردم شناسونده اند.

اما به طور عملی یاد ندادن چطور رفقا رو بپیچونیم که ترسو شمرده نشیم.

مثلاً چند تا موقعیتُ به تصویر بکشن

که یه جَوون مستقل (کسی که به خاطر حفظ شخصیتش درست رفتار می کنه نه از ترس خونواده و حرف فامیل) و امروزی (نه عقب مونده ی اجتماعی) با شوخی و زیرکی رفقا رو می پیچونه

و خودشو از موقعیت حساس خلاص می کنه. و این دورزدنه لطمه ای به ادامه ی دوستیش نمی زنه.

البته شخصیت داستان نباید تخیلی باشه! شورشو درنیارن!!

نگن اونایی که معتاد شدن، یه مشکل بزرگ تو زندگیشون بوده(خانواده ی بد، فقر،...) یه مشکل ریز که از چشم مردم دور مونده رو نشون بِدَن. در کل فیلماشون انقدتابلو نباشه دیگه! ریزبینانه عمل کنن.

1- Gross National Product تولید ناخالص ملی. یعنی پول و ارزشی که آدمای یه کشور، با تولیدشون به دست میارن و رتبه کشورشونُ توی جهان رقم می زنن. واضحه که قاچاق و دستفروشی و… جایی ثبت نمی شه و کمکی به ارتقای رتبه نمی کنه