هر گلی یه رنگ و بویی داره؛ خار هم قطعاً داره!

آدم تا موقعی که خوبه؛ خب خوبه دیگه، همه دوسش دارن.  ... مهم وقتیه که بد میشه!! ببین کسی که انتخاب می کنی بدی هاش چیه

• یه سری از بدی هاشو میشه نادیده گرفت و بزرگواری کرد

• یه سری شو میشه با زبون خوش بهش بگی که برطرف کنه، چون شاید خودش نمیدونه که ایرادش چیه، یا می دونه و راه برطرف کردنشو بلد نیست

• برای بعضی هاش هم راه حل اصلاحی داری و با خودت میگی من میتونم کمکش کنم طوری که خودش متوجه نشه و به عزت نفسش برنخوره، رفتار درستو بهش بفهمونم

• یه سری هاشو میگی اصلاً بد نیست، به نظرت حتی مزیت هم هست! دیگران الکی بهش تلقین کردن

• یه سری از ضعف هاش رو هم می بینی، با خودت میگی من این ضعف رو ندارم، بلکه خیلی قوی و تأثیرگزارم توی این زمینه، صبورم هستم؛ پس به مرور زمان بهش رنگ میدم، تا کمال همنشین در او اثر کنه

• ولی ............
• یه چیزایی هست که خط قرمز های توئه!!! به هیچ وجه نمی تونی کوتاه بیای!!! اینجاست که باید بگی بای بای

حالا رنگ و بو ... که گفتم چیه؟؟

رنگ: صفاتی که با چشم می بینی. قیافه و هیکل، رنگ پوست، طرز حرف زدن، راه رفتن، نگاه کردن، لباس پوشیدن ، ...

بو: صفاتی که دیده نمیشن. برای پی بردن بهش نیاز به زمان داری و گفتگو کردن. طرز فکر، عقاید، نحوه استدلال کردن، اطلاعات عمومی، برنامه و اهدافش برای آینده، ...

خار: نقطه ضعف ها (که همه ی آدما دارن، مهم اینه که مدیریت کنی ضعف هاتو، نذاری بهت آسیب بزنن) ، بعضی از صفات که بد نیستن ولی تو نمی پسندی

و اما صفت چیه؟؟

صفت، یه ویژگی پایداره که تغییر ناپذیره. ببین صفات تغییر ناپذیرشو دوست داری؟؟