بچه هامون، جزء دارایی و مایملک ما نیستن که بخوایم طبق خواسته های ما رفتار کنن!

بهشون استقلال عمل بدیم؛ 

تا در برابر خواسته های دیگران هم سَرِ اطاعت خم نکنن؛ و بتونن مستقلانه تصمیم بگیرن

دلسوزی بیجا نداشته باشیم و نازک نارنجی بارشون نیاریم. اگه به سختی های زندگی عادتش بدی، بیشتر احساس رفاه می کنه

بهش اجازه بده توی کارهای خونه مشارکت کنه، خرابکاری هم کرد عیبی نداره سعه ی صدر داشته باش، تدبیر بیندیش و شرایطو براش طوری مهیا کن که خرابکاری هاش خیلی آسیب زا نباشه

(مثلاً اگه دختر کوچولوت می خواد ظرف بشوره یه جوری زیرکانه ظرف های نشکن دم دستش بذار بشوره)

هر چقدر حوزه ی تجربیاتش وسیع تر شه اعتماد به نفسش هم قوی تر میشه. از مسئولیت پذیری هراسی نداره و اینطوری دست و پا دار تر میشه، می تونه از پس خودش بر بیاد.

هر چی می خوای توی مخش حک کنی 2-3 سال اول زندگیش بهش یاد بده

 
مطمئن باش یاد می گیره، ولی فعلاً نمی تونه بهت بفهمونه که بلده